Levensverhalen van jou en mij: Het ijsvogeltje en een dag vol wondertjes

Levensverhalen van jou en mij: Het ijsvogeltje en een dag vol wondertjes: Gisteren, een prachtige zonnige dag, bracht me ergens in België. Er zaten twee mensen in de schuilhut toen ik aankwam. Elkie en Jan, be...

Gele kwikstaart

Nu ik gisteren het ijsvogeltje had ontdekt, nodigde het vanmorgen uit om terug te gaan naar de plaats waar ik ze had ontdekt. Het was mistig, nat en kil. Meer dan een uur had ik gewacht. Handen en tenen waren langzamerhand wit uitgeslagen van de kou. Er kwam wel een geel kwikstaartje om het hoekje kijken. Net nadat ik de camera van het statief had losgemaakt. zag ik een vleugje blauw tussen de bomen verschijnen. Te laat. Tegen de tijd dat de camera weer in aanslag was, was er geen ijsvogel meer te bekennen. Heb in ieder geval vandaag weer een lekkere wandeling en een frisse neus gehaald met als toegift het kwikstaartje. Het zijn de kleine cadeautjes die je dagelijks krijgt en soms niet meer ziet, die het leven gelukkig maken.

Levensverhalen van jou en mij: De IJsvogeltjes en andere gevleugelde ontmoetingen...

Levensverhalen van jou en mij: De IJsvogeltjes en andere gevleugelde ontmoetingen...: De laatste dagen ben ik nauwelijks meer op Facebook geweest. Er gebeurden een hoop positieve dingen, die ik eerst zelf wilde verwerken....

Vlaamse Gaaien en een buizerd

Vanmorgen eerst samen met wat kennissen ontbeten bij Ikea. Op het moment dat ik weer in  de auto stapte kwam er na de gezellige ochtend, één moment een diep gevoel van eenzaamheid in me op. Ik keek naar dat nare gevoel en besloot een eindje te gaan rijden. Het was rond twaalf uur, de zon straalde aan de hemel. Zonde om naar huis te rijden en zielig te gaan zitten doen. De pijnen hielden zich vandaag rustig, misschien aangestoken door het prachtige winterweer? De camera’s had ik in de auto gelegd voor ik vertrok en het besneeuwde landschap nodigde mij en de camera uit.

De tocht voerde langs het prachtige Limburgse winterlandschap. Ik liet me wat rijden betreft, leiden door mijn gevoel. Bij Beutenaken stopte ik voor een bepaald bosje om te fotograferen. Bij nader inzien was het niets. Echter een kleine tien meter verder zag ik een merel op zijn gemak in zijn nestje liggen, gestreeld door zonnestralen. Teruglopend naar mijn auto had ik het geluk om twee Vlaamse Gaaien en een buizerd voor de lens te krijgen. Kan een mens meer geluk hebben? Ik heb ze uitvergroot en een enkele originele foto erbij gelaten om de werkelijke afstand te laten zien.

Zie je wel. Gewoon even je gedachten verzetten, doen wat je leuk vind op een moeilijk moment en je overgeven aan het Hogere, wat je vanzelf naar mooie dingen brengt. Althans dat is wat ik steeds ondervindt, wanneer ik luister naar mijn gevoel.

Oog in oog met de reiger die op nog geen vijf meter afstand van mijn camera landde

Op nog geen 5 meter afstand landde hij op een tak, recht voor mijn camera. Een beetje geluk moet je hebben. We bleven oogcontact houden en ik kon hem later van alle kanten fotograferen toen hij op drie meter afstand op de betonnen muur naast me kwam zitten.