maandag 14 maart 2016

Het oude mijnterrein van "de Laura"


Gisteren, zondag 13 maart, hoorde ik tijdens een bezoek aan een fototentoonstelling hoe ik op het vroegere mijnterrein van de “Laura” kon komen. Een genot voor elke fotograaf om stiekem een kijkje te nemen. Door de week wordt er gewerkt, dus wist ik dat ik zonder uitstel moest gaan. De ingang was even moeilijk te vinden. Het plezier om te fotograferen des te groter. Om een beter overzicht te geven heb ik veel panoramafoto’s gemaakt.
































woensdag 2 maart 2016

Het staartmeesje en andere vogels

Vanmorgen na een ontbijtje bij Ikea, besloot ik ondanks de regen toch mijn stuur maar te laten gaan, waarheen ik werd geleid. Het werd net over de grens van België, waar een prachtig natuurgebied ligt. Binnen tien minuten had ik drijfnatte voeten in mijn met wol gevoerde suède laarzen. Het kon me niets schelen. Het gebied is schitterend. De lucht was langzaam overgegaan van grijs naar blauw met prachtige wolken.

Er is altijd een probleem wanneer ik onderweg ben. Of het nu een bos is of een gebied vol water, altijd weer moet ik ergens mijn behoefte achterlaten. Heel lastig met dikke kleren, camera’s om mijn nek en mijn niet zo flexibele knieën. Gisteren vond zelfs een roodborstje het nodig om op een meter afstand te blijven kijken tot ik klaar was. Op het moment dat ik klaar was en mijn camera wilde pakken hield hij het voor gezien en was uitgekeken. Inmiddels dit probleem kennende, ga ik er nooit op uit zonder een tas vol zakdoekjes.

Mijn mooiste cadeautje was het staartmeesje dat ik na een lange tocht langs het meer, kruipend tussen bomen en braamstruiken, tegenkwam. Letterlijk in allerlei bochten wrongen het meesje en ik ons beiden. Hij om mooi op de foto te komen en ik om hem vast te leggen met de camera. Het lukte tot beider tevredenheid. Het meesje verdween na tien minuten en ik genoot van alles wat ik met de camera had vastgelegd.

Ik had weinig zin om opnieuw kruip door, sluip door te spelen. De vele takken en braamstruiken op de heenweg hadden mijn handen aardig beschadigd. Uiteindelijk kwam ik uit op een omgeploegd boerenland, dat ik dwars ben overgestoken. Mijn laarzen hebben voorgoed hun onschuld verloren dat ze ook voor netjes waren te gebruiken. Verdwijnen dus voorgoed in de achterbak in de auto voor het volgende modderwerk. Fijne avond